24. Gönguhrólfr gerr útlœgr.
Rögnvaldr Mœrajarl var hinn mesti ástvin Haralds konungs, ok konungr virði hann mikils. Rögnvaldr jarl átti Hildi, dóttur Hrólfs nefju, synir þeirra váru þeir Hrólfr ok Þórir. Rögnvaldr jarl átti ok friðlusonu 3, hét einn Hallaðr, annar Einarr, þriði Hrollaugr. Þeir váru rosknir, þá er hinir skírbornu brœðr þeirra váru börn. Hrólfr var víkingr mikill; hann var svá mikill maðr vexti, at engi hestr mátti bera hann, ok gékk hann hvargi sem hann fór; hann var kallaðr Gönguhrólfr. Hann herjaði mjök í Austrvegu. Á einu sumri er hann kom or víkingu austan í Víkina, þá hjó hann þar strandhögg. Haraldr konungr var í Víkinni; hann varð mjök reiðr, þá er hann spurði þetta, því at hann hafði mikit bann á lagt at ræna innanlands. Konungr lýsti því á þingi, at hann gerði Hrólf útlaga af Noregi. En er þat spurði Hildr, móðir hans, þá fór hon á fund konungs ok bað friðar Hrólfi. Konungr var svá reiðr, at henni týði ekki at biðja. Þá kvað Hildr þetta:
Hafnit nefju nafna!
Nú rekit gand or landi
horskan hölda barma;
hví bellit því stillir?
Ilt er við úlf at ylfask
Yggs valbríkar slíkan;
muna við hilmis hjarðir
hœgr, ef hann renn til skógar.
Gönguhrólfr fór síðan vestr um haf til Suðreyja, ok þaðan fór hann vestr í
Valland ok herjaði þar ok eignaðist jarlsríki mikit ok bygði þar mjök Norðmönnum, ok er þar síðan kallat
Norðmandí. Son Gönguhrólfs var Vilhjálmr, faðir Ríkarðar, föður annars Ríkarðar, föður Roðberts löngum spaða, föður Vilhjálms bastarðs Englakonungs; frá honum eru síðan komnir Englakonungar allir. Af Hrólfs ætt eru ok komnir jarlar í Norðmandí.
Ragnhildr dróttning hin ríka lifði síðan 3 vetr, er hon kom í Noreg. En eptir dauða hennar fór Eiríkr, son þeirra Haralds konungs til fóstrs í Fjörðu til Þóris hersis Hróaldssonar, ok fœddist hann þar upp.